Toen Ruud Jacobs eind 2011 zijn eigen mountainbike team begon was het John Bom die zonder enige twijfel besloot om hoofdsponsor te worden met Bom Engineering. Dit zonder enige vorm van garantie op goede uitslagen of succes van het team. Het teamdoel was duidelijk en sprak aan: ‘Veel plezier beleven op de fiets en dit uitstralen tijdens wedstrijden en trainingen.’  Dat is de basis om tot goede prestaties te komen, zo was de gedachten.

Het bleek een goed concept en voor seizoen 2014 werd een KNWU-teamlicentie aangevraagd om de renner ook op een elite niveau te kunnen begeleiden. Bom Engineering twijfelde niet en zorgde dat de renners konden worden voorzien van een goede basis om hun ambities te kunnen verwezenlijken.

Met het einde van seizoen 2015 in het zicht kunnen we terugkijken op een vruchtbare tijd waarin er vele mooie podiumplaatsen behaald zijn met de nodige persoonlijke overwinningen. “Dit is een goed moment om het sponsorschap over te gaan dragen. Ook nu Ruud Jacobs ervoor heeft gekozen als ploegleider te stoppen en zelf meer te gaan fietsen.” verteld John Bom. Ruud vervolgd “Ik ben John en Bom Engineering erg dankbaar voor het blinde vertrouwen wat men vanaf het begin in het team heeft gehad. Dit maakte de basis dat ervoor heeft gezorgd dat we bijzonder goed hebben kunnen presteren en nu een meerwaarde zijn tussen de Nederlandse teams”.

Binnenkort zal er meer bekend worden gemaakt over het nieuwe team voor 2016.

Voor nu hartelijk dank aan alle sponsoren, bekenden en supporters voor de afgelopen jaren! Samen met u konden persoonlijke doelen worden bereikt, tegenslagen overwonnen en overwinningen gevierd.

Met de 3e plaats in 2014 en een 2e, 3e en 4e plaats in 2015 die de BOM-ventoux renners innemen in de ranglijsten van de historie van de classique d’Alphen is de gelukkige combinatie van het team en recreatiegebied ’t Zand een vastliggend feit. Nu er 12 september een 6 uurs wedstrijd werd georganiseerd, was het team dan ook goed vertegenwoordigd en vol gemotiveerd om deze gelukkige combinatie te benutten.

In de klasse van de duo estafette reden de twee koppels; Ruud & Bart Jacobs, Marcel Lommers & Geert van Kuijk. Bij de solisten startte Harald Mijnsbergen.

Harald Mijnsbergen wist deze 1e editie op zijn naam te schrijven! Na afloop vertelt hij voldaan: “Een top 10 zou na 6 uur wedstrijd een mooie prestatie zijn geweest. Na 4 uur rijden werd er geroepen door mijn teamgenoten dat ik 3e lag. Dit gaf me vleugels! Een half uur later kwam ik nummer 2 al tegen. Hij vertelde dat de koploper op 25 seconde lag. Precies op dat moment kwam er een duo rijder voor me rijden waar ik van kon profiteren. Toen ik de koploper op hoog tempo inhaalde moet hij vast gedacht hebben dat ik met de duo’s mee deed. ?Op deze manier kon ik zonder af te sprinten mijn overwinning veilig stellen. Met een gemiddelde van 26 km/h op 156 km is het 1 van de mooiste overwinningen.”

Ook bij de duo’s was er winst voor het team! Lommers en van Kuijk hadden voorafgaand aan de wedstrijd het gevoel dat ze konden gaan winnen. Hun tactiek was het om Marcel 1,5 uur te laten starten. Daarna zou Geert 3 uur voor zijn rekening nemen. Marcel zou daarna weer het eindschot geven. Marcel vertelde later: “De tactiek werkte in het begin goed. Maar na de wissel was het afzien. De lange tussentijd maakt het lastig om weer goed door te kunnen rijden. Achteraf was het misschien beter geweest om in een keer sterk door te rijden zonder stop. Mijn wedstrijd eindige zwaar en was blij de Geert weer over nam.”

Geert had met zijn podiumplaats van een week eerder voldoende vertrouwen om hard door te trekken tijdens zijn beurt. Hij kreeg het na 2 uur zwaar: “Mijn kleine neefje en nichtje kwamen onverwacht supporteren. Dit gaf me de motivatie om nog 2 rondjes alles te geven. Met kramp in de benen droeg ik het bidonnetje na 2,5 uur koers aan Marcel over. Ik kon me gaan richten op het herstel. Het laatste half uurtje zou ik gaan afmaken. Na een goed herstel had ik weer kracht in de benen. Op drie seconde voor 5 uur kwam ik nog eens over de streep. Kort daarna luidde de bel. De winst was binnen!”

De tweede plek was voor Ruud en Bart. Bart had zich voorgenomen om een ode te brengen aan het vele werk dat Ruud de afgelopen jaren voor het team heeft gedaan. Ruuds doel is het de afgelopen jaren steeds geweest om hem te faciliteren. Nadat Ruud en Bart samen in Frankrijk de mooiste cols hadden beklommen merkte Bart dat, door de goede conditie van Ruud, deze trainingen met zijn broer zwaarder verliepen dan hij gewend was. Dit was dus het moment om samen voor een eerste podium te gaan! Hij vertelt: “Ruud koerste met zijn verstand. Hij startte zeer goed. Ruud vertelde dat hij in 2,5 uur de gemiddelde hartslag reed die hij normaal in wedstrijden van een uur reed. Daarbij bleef hij zijn verstand gebruiken. Toen zijn verval in rondetijden wat groter werden gaf hij af.”

Ruud zag dat Bart overliep van motivatie en niet te houden was toen hij de bidon kreeg die als estafettestokje diende. Met 4,5 minuut achterstand op het podium (goed voor een 5e plaats) en met nog 3,5 uur wedstrijd wist Ruud dat hij zichzelf had overtroffen om Bart een goede uitgangspositie te geven. Bart wist dit ook; “Ik voelde dat dit misschien wel de eerste en laatste mogelijkheid was om met Ruud het podium te pakken in de huidige teamkleuren. Eigenlijk was de wedstrijd a ride down memory lane. Ik startte voluit om zo snel mogelijk die podiumplaats te bezetten. Na 3 rondes had ik 4,5 minuut goedgemaakt. Alles wat Ruud voor me heeft betekend is langs gekomen tijdens het afzien. Het parcours was me op het lijf geschreven. In de snelle stukken kon ik in mijn tijdrithouding veel tijd goedmaken en toch redelijk sparen om dit 3,5 uur vol te houden. Uiteindelijk is het ons gelukt.” Ruuds reactie was uiteindelijk dat dit podium voor hem echt symbool staat voor de jaren die hij samen met Bart van de sport heeft genoten en om er samen zoveel als mogelijk uit te halen.

Met 3 podiumplaatsen in deze laatste mountainbikewedstrijd van het seizoen is de grond in ’t Zand wederom wat vruchtbaarder gemaakt voor het team! Daarnaast heeft de regio er een zeer mooi evenement bijgekregen met deze 6 uurs van ’t zand. Het is de organisatie gelukt om een foutloze eerste editie te organiseren. We zijn dus benieuwd naar de follow-up.

Vanwege de afgelaste KNWU wedstrijd in Apeldoorn, de materiaalpech in Landgraaf en een toch wel goede vorm zocht Bart een andere wedstrijd uit die in zijn laatste week van de vakantie zou vallen. Ook Geert wilde weer koersen. Zijn laatste wedstrijd, het NK, was inmiddels weer een maand geleden. Samen maakte ze de keuze om naar Rotterdam te gaan. Daar werd bij TWC Ahoy een interclubwedstrijd georganiseerd. Deze wedstrijd maakte deel uit van een regiocompetitie genaamd de mtbcupzh.nl

Het was inmiddels weer de classique d’Alphen dat Bart en Geert samen in dezelfde wedstrijd en klasse hebben gekoerst. Dit maakte de middag al bij voorbaat een gezellig en leuk uitstapje. Daarbij bleek het inschrijfgeld maar drie euro te bedragen en het parcours was vlak, met veel rotbochtjes die deden denken aan een regulier cross parcours.
Geert en Bart stelden vroeg op om verzekerd te zijn van een plek op de eerste startrij. Bart stelde rechts op en Geert pakte heel bewust de linkerflank. Bij het startsignaal was Geert het snelste weg. Bart raakte niet in zijn pedaal tot aan de eerste bocht, 180 graden linksom, maar kon gelukkig mee in het wiel van Geert. Ze hadden het parcours niet verkend waardoor ze op de technische stukken afstopten om geen risicio te nemen. Bart maakte een foutje op een heuvel waar hij dacht rechtdoor te moeten. Geert volgde maar ze konden net op tijd het parcours weer op draaien en bleven in de toen al ontstane kopgroep van vier man.

De tweede ronde plaatste Bart een versnelling en Geert besliste op ervaring om niet te reageren en zijn eigen tempo te blijven rijden. Hij zou vanaf dat moment met Jeroen van der Vossen om een derde plaats strijden. Ergens besefte hij dat er een kans was dat hij net naast het podium zou komen te vallen.
Bart streed om plek 1 en 2 met Max van Hoorne. In een technisch stuk zat hij als tweede en moest een gat laten vallen. Op dat moment dacht hij dat hij de winst hier af had gegeven door zichzelf niet op kop te plaatsen op de technische stukken. Op de snelle rechte stukken kwam hij weer bij en hij besloot om de koppositie te blijven innemen. Op de rechte stukken had hij meer snelheid en de technische stukken waren smal genoeg om hier ook niet in gevaar te komen.
In de vierde ronde plaatste Geert een versnelling op het technische deel van het parcours waar veel lastige bochtjes en bunny hops elkaar afwisselden. Hij nam een voorsprong van zo’n halve minuut op Jeroen en bleef daarna een stabiel tempo rijden.
Bart plaatste zijn versnelling juist toen zijn kettinkje achter een tak bleef hangen en brak. Hij besloot om na de wedstrijd zijn kettinkje pas te gaan zoeken en door wat adrenaline pakte hij een veilige voorsprong.
Door de strijd met Bart had Max van Hoorne zich blijkbaar opgeblazen. Geert haalde hem in en kwam hiermee op een tweede plaats terecht! Het parcours werd steeds bekender omdat er in de 75 minuten toch behoorlijk wat ronden verreden werden op het compacte parcours. Dit maakte het voor het publiek erg leuk om te kijken. Bart kwam uiteindelijk als eerste over de streep en Geert pakte een zeer goede tweede plek. Daarnaast was het wedstrijd verloop erg mooi en het parcours gaf technisch ook voldoende uitdaging. Een zeer geslaagde dag voor beide heren!

De Bom Ventoux renners hebben zaterdag en zondag de rit gemaakt naar Landgraaf, met een dubbel gevoel. Enerzijds het goede gevoel van een spannende wedstrijd, anderzijds het trieste gevoel van de laatste KNWU wedstrijd van het seizoen. Bovendien was het voor ploegleider Ruud zijn eerste wedstrijd bij de Masters 30+.

Voordat het zo ver was, mocht Patrick bij de Masters 40+ zich nog een laatste keer laten zien. Hij was verbaasd te merken dat hij achteraan werd opgesteld. Gelukkig kwamen aan het eind van de eerste ronde de eerste zeven renners al in beeld. Patrick schakelde een tandje bij en hij sloot aan bij de kopgroep. Patrick vertelt: “We gingen met 3 man gelijk op, alleen in de lange klim achter Snowworld moest ik telkens een gaatje laten vallen. Ik ging als 5e over de finish, waar ik zeer blij mee ben.”

Daarna was het dan ook de beurt aan Anco en Ruud bij de Masters 30+. Anco kijkt terug: “Omdat ik maar één wedstrijd tot nu toe in de Benelux cup had gereden, moest ik plaatsnemen op de derde rij.  Bij het startschot bleef de Belgische collega voor mij staan en hij kwam zeer moeizaam op gang. Aan de linkerkant werd ik door veel renners gepasseerd, waardoor de start erg slecht was.” Gelukkig kon Anco al snel opschuiven, om na de eerste ronde als 12e door te komen. Voor hem streed een groepje renners om de vijfde plaats, en hier kon Anco bij in de buurt blijven. In de klimmen kon hij ze soms bijna aanraken. “Ik kon mijn tempo redelijk volhouden, zodat ik in de laatste ronde bij Nederlands kampioen Eddy van IJzerdoorn aansloot, die ook had moeten lossen bij dat groepje. Op de lange klim kon ik hem voorbij om gelijk een mooi gat te slaan en de wedstrijd te finishen op de 7e plaats: als 4e Nederlander!”

Ruud had net een week fietsen in Frankrijk met broer Bart achter de rug, toen hij klaar stond aan de start in Landgraaf. Zijn eerste keer bij de Masters 30+ wist hij niet goed wat hij kon verwachten. Ruud vertelt over de wedstrijd. “De start ging snel en op de rechte stukken moest ik flink werk verzetten om de snelheid bij te kunnen benen. In ronde vier kon ik op een klim maar liefst vijf plaatsen opschuiven. De laatste ronden werd het nog spannend, met een Belg die sneller dan ik afdaalde. Op de klim wist ik fors wat afstand te pakken maar helaas sloot hij ook weer in de laatste afdaling aan. Op het stuk naar de finish heb ik een aantal keer zijn benen getest en ik merkte dat hij niet veel over had. Ik liet het op een sprint aankomen en kon deze gelukkig pakken. Het gevoel was super en zeker in een veld met 31 renners, is een 19de plaats mijn beste uitslag tot nu toe!”

Zondag was Bart de enige die de reis naar Landgraaf ondernam, wel vergezeld door zijn broer Ruud. Hoewel Bart in goede vorm was, kwam ook hij net terug van week fietsen in Frankrijk. Vol goede moed stond hij aan de start van de wedstrijd. De start ging soepel en de eerste klimmen pakte Bart op de juiste manier. Na een halve ronde kwam hij echter in een geul terecht, waar Bart vol op een steen reed. Zijn kettingblad vouwde dubbel door de impact, en helaas betekende dat voor Bart het einde van de wedstrijd.

Zo was Landgraaf zeker niet één van de meest “Bomvolle” wedstrijden, maar toch een weekend waar meerdere renners met een goed gevoel op terug kijken. Daarmee is het mountainbikeseizoen afgesloten wat betreft de Nederlandse KNWU wedstrijd.