Dit jaar zat het er niet in om op het gemakje een jaartje ouder te worden. Uitslapen was er niet bij, ook geen ontbijt op bed of appelkruimel taart bij de koffie. Op mijn verjaardag moest er namelijk gewoon gekoerst worden. En nogwel de laatste wedstrijd van het seizoen. Waar kun je dat nou beter doen dan op het mooie en uitdagende parcours rond de Goudsberg van Lunteren?!
De dag begon vroeg. Zeker omdat ik de dag ervoor al mijn verjaardag had gevierd voor de familie. Stiekem toch wat gezondigd want en in tegenstelling tot de borden pasta die Bart naar binnen had gewerkt was ik gezwicht voor al het lekkers op de BQQ. Zou het de prestaties be?nvloeden?
De dag van mijn verjaardag begon vroeg. 6 uur liep de wekker af en een uurtje daarna zaten we alweer in de auto richting het Noorden. Het begon al goed met wegwerkzaamheden die voor wat vertraging zorgde. De TomTom gaf aan dat we in de buurt waren. Maar het paadje waar hij ons over stuurde was wel erg Off the road! Een dikke 4x4 had er zich beter thuis gevoeld. Al snel bleek dat we op het verkeerde adres waren beland. Het parcours was namelijk aan de andere kant van het natuurgebied. Tja volgende keer toch maar een huisnummer invullen!
Patrick stond al een uur te wachten en belde al ongerust op. Waar zijn jullie? Tja dat weten we zelf niet eens. Snel het juiste adres ingevuld en met nog 40 min voor de start snel de stuurborden en de tijd chip opgehaald. Inrijden zat er niet echt meer in, het startveld was al aan opstellen toe.
Eenmaal in het startvak bleek dat er ‘s nachts een aantal linten waren doorgeknipt wat nog hersteld moest worden. De tijd werd volgepraat met het verzoek niet boven je kunnen te gaan rijden. Het parcours was volgens de organisatie erg technische en zelfs op sommige plaatsen gevaarlijk. Juist, heb ik weer! Na een half uur klonk dan toch echt het startschot *Hadden we toch nog kunnen inrijden!*. Met nummer 50 mocht ik vrij ver vooraan starten. Dat was wel zo fijn want toen we van de aanrijd ronde het bos in doken stropte het ook vooraan alweer wat op. Laat staan achterin het veld! Na het eerste klimmetje werden de deelnemers al wat over het parcours verdeeld en kon ik wat meer mijn eigen tempo gaan zoeken. Maar vooral wennen aan de vele worteldrops, klapzandstukken, steile bergjes en afdalingen die bedwongen moesten worden. Na de eerste ronde zat ik al aardig stuk en had niet echt het idee dat ik dit nog 4 ronden vol zou kunnen houden.
Ik liet het tempo zakken en zocht een goed wiel om de ideale lijn af te kunnen kijken. Ik kwam onze Bart tegen, lopend op het parcours. “Voorwiel lek” riep hij. Een stukje verder kon ik hem de sleutel van de auto geven en ik wees hem nog de verkeerde kant uit naar het grasveld. Tja dat heb ik weer. Die openvlakte leken ook allemaal op elkaar. Sorry broeder!
Het wiel voor me was goed bij te houden en ik kon mooi afkijken hoe je bepaalde stukken eenvoudiger kon rijden. Ik merkte dat ik weer wat meer vertrouwen in het parcours kreeg en schakelde een kransje bij. De ronden die volgde gingen steeds beter en dat bleek ook wel uit de ronden tijden. De eerste ronden was 34min40 gevolgd door 37min46, 36min27 en 35min49. Net voor de streep kon ik nog een plaatsje opschuiven door nog even op het tandvlees te bijten. Ik kwam als 95ste over de streep van de 154 starters.
Het moest deze wedstrijd van diep komen. Maar eigenlijk heeft iedere Bergrace me wel goed pijn gedaan. Ik was erg blij dat ik over de streep kwam en geen lek had gereden. De rondetijden waren ook deze keer niet echt vlak. Vooral de flinke uitschieter in de tweede ronden valt op. Was het toch de angst of moet ik de volgende keer minder hard starten?
Dat laatste zal moeilijk gaan worden nu ik in het algemeen klassement over de 4 wedstrijden 33ste ben geworden en volgend jaar dus vooraan mag gaan starten. Een erg mooi verjaardagscadeau al heb ik het niet gratis gekregen. En natuurlijk een mooi uitgangspunt voor het nieuwe seizoen! Wat zal 2013 ons gaan brengen? Eerst de winter maar eens goed doorkomen! No?
