De te noordelijke ATB trophy in Norg stond op het programma, of eigenlijk niet, maar Anco gaf aan dat hij aan deze wedstrijd mee zou doen en toen begon het bij mij ook wel te kriebelen. Het was natuurlijk wel 2,5 uur heen, en weer 2,5 uur terug voor 1h15 koers. Maar aan de andere kant was mijn start in de voorbije wedstrijden nog niet fenomenaal en zou een betere ranking in het regelmatigheidsklassement nog wel eens verschil uit kunnen maken in komende klasseringen.
Na 2,5 uur rijden leek het alsof we uit de bewolking boven het zuiden uit waren gereden en in Norg aangekomen was de wind nog fris maar de zon al voller op sterkte dan tot nu toe in het voorjaar het geval is geweest. Warmrijden dus nog netjes met beenpijpen aan. Het parcours bleek een combinatie te zijn van Dorst, de duinen, en door deze combinatie nog wat extra wortels gemengd waardoor er fantastische drops, klimmetjes en bochten waren ontstaan die ervoor zouden zorgen dat het kennen van de weg het verschil zou maken.
Met warmrijden viel ik een aantal keren stil en ik was erg benieuwd hoe de baan aan zou voelen op volle snelheid. Vorig jaar zorgden veel bochtencombinaties op allerlei parcoursen er nog voor dat ik af en toe naar links ipv naar rechts stuurde en daardoor een bocht volledig miste.
De start was volle bak middenin het veld. Door de droogte de afgelopen dagen was het een grote stofwolk. Ik probeerde mijn plek te verdedigen en dit lukte aardig. Af en toe stak er iemand een wiel tussen, andere momenten lukte mij dit.
Na de startlus zat het veld nog dicht op elkaar en was het een rij van kop tot mijn positie en verder. In de eerste ronde werd dit veld uit elkaar getrokken. Het lukte me om gaten dicht te rijden en kwam te zitten in een groep van 4. Jammer genoeg haalde ik Anco al snel bij die door een forse ontsteking zijn normale tempo alles behavle zou rijden, jammer!
De groep van 4 bleef lang bij elkaar en in de laatste ronde zette ik een versnelling in. Twee renners kraakten en we bleven met 3 over. In het technische stuk kwam er een versnelling overeen van een andere renner en ik probeerde het tempo bij te houden. Jammer genoeg stuurde ik twee keer fout waardoor mezelf parkeerde en ik de mannen moest laten gaan. Geen eindsprint dus. Inmiddels waren de gaten in het veld al zo groot getrokken dat ik de laatste halve ronde op een lagere hartslag naar de meet zou kunnen rijden.
Uiteindelijk bleek ik als 19e over de finish te zijn gekomen, een mooie uitslag! Daarnaast was ik erg voldaan dat ik de snelheid hoog kon houden, ook in de technischere stukken terwijl het mijn kennismaking met het parcours was. Gelukkig lag het er knalhard bij wat ervoor zorgt dat ik gebruik kan maken van mijn souplesse en niet op de macht hoefde te koersen. Ook kon ik de focus er goed bijhouden tot, jammer genoeg, het laatste halve rondje. Voor mijn gevoel, als de resultaten zo blijven, heb ik een enorme stap gemaakt vergeleken met vorig jaar.
