Om in de aanloop naar de wedstrijd in Zoetermeer maar weer even terug te kijken naar de verwachting over dit seizoen las ik dat ik op 2 Januari had geschreven dat ik mijn zinnen gezet had op een podiumplek tijdens de wedstrijd in Zoetermeer. Vorig jaar leverde deze dag een 5e plek op in een flink startveld. Toen nog twee keer over de kop gevlogen en met een start vrij achteraan in het veld.
Toch had ik toen waarschijnlijk ook gedacht dat ik uitgeruster aan de wedstrijd zou beginnen in een temperatuurtje van over de 30 graden zoals afgelopen editie. Nu had ik in Juli moeite gehad om ritme te houden en veel te laten om de trainingsintensiteit hoog te kunnen houden. In augustus heb ik dit proberen in te halen door in 2 weken 1000 kilometers op flinke intensiteit af te werken. De ploegentijdrit in Geel was een mooi moment om erachter te komen dat de vorm er toch nog aardig was.
Deze ochtend voelde ik me vermoeid. Weer zware avondtrainingen afgewerkt en niet vroeg genoeg naar bed om hier weer helemaal van hersteld te zijn. In de auto richting Zoetermeer had ik dan ook moeite om wakker te blijven. Gelukkig zat ik achter het stuur.
Tijdens het warm rijden zakte het vertrouwen nog verder weg. De combinatie van regen die gevallen was, klei, steentjes en modder zorgde ervoor dat de banden vol kwam te zitten en geen grip vonden in de korte venijnige klimmen. Afstappen en vloeken. Weer mijn techniek? Ook had ik het idee dat de rockgarden op de Kale berg mijn kansen verkleinde. Hoe technischer het parcours, hoe minder dit mij zou gaan bevallen.
Toen ik mijn rugnummer (4) op kon spelden kreeg ik meer vertrouwen. En ik verlaagde mijn bandenspanning tot een alles-of-niets-spanning. Een kopstart maakte veel goed en ik had me voorgenomen om een ronde te gaan koersen en dan te kijken of het zou lopen. Bij de start was ik Ruud kwijt. Die stond met zijn fotocamera vast bovenop de Kale berg? Probleem was dat mijn bidon bij hem achterin de tas zat. Wel noodzakelijk om die te krijgen.
Ik kwam als tweede het asfaltstuk af en kon mooi de goede lijn afkijken van de leider in de wedstrijd. Toen we de Kale berg opreden slipte hij weg, ik haalde in en koos ervoor om de chicken run te laten voor wat hij was. Dan maar een sleutelbeen minder, maar nu het lekker liep moest die rockgarden gedaan worden. Dit zou me anders een podiumplek kunnen gaan kosten als ik hem 4x zou ontwijken.
Het lastige stuk van de rockgarden nam ik zonder probleem. Hierdoor raakte ik iets te enthousiast en kwam ik los uit mijn pedaal bij het gemakkelijkere stuk onderaan. Met mijn buik kwam ik op mijn zadel en ik kon weer inklikken en hield de leiding in de wedstrijd. Deze zou ik een ronde vasthouden tot ik weer bij de Kale berg zou komen. Daar stond Ruud en ik moest mijn bidon hebben. Wachten terwijl Ruud hem uit zijn tas pakte. Patrick Tas en teamgenoot Patrick Muurmans passeerde en ik kon weer verder. Vrij snel vond ik weer de aansluiting. We reden met z?n drie?n op kop. Patrick wilde de leiding overnemen in de wedstrijd maar werd afgesneden en kwam vast te zitten in de doorns. Hierdoor moest hij een gat laten vallen en ik bleef in tweede positie doseren om Patrick ook weer de kans te geven om terug te komen in de kopgroep.
In de laatste ronde, 2 km voor de meet, nam ik de leiding weer over in de wedstrijd. Dit was in de klim voor het technischere gedeelte zoals de Spaarnbocht (of Franse bocht) en de rockgarden op de kale berg. Inhalen zou hier moeilijk zijn en het was dus een kwestie van foutloos, gedoseerd, uitrijden. Op de gladden klimmen had ik al gemerkt dat ik sneller was.
Bovenop de Kale berg kwam ik naast de ideale lijn terecht en moest ik uitklikken. Uitgeklikt leek het me beter om de rockgarden rennend te nemen. Hierdoor moest ik een gat laten vallen. Deze kreeg ik nog vrij goed dichtgereden tot 5 a 10 meter bovenop de klim langs de skihal. In de afdaling kon ik niet meer in het wiel komen en toen we weer het asfalt opdraaiden zag ik dat mijn kansen verkeken waren om als eerste over de streep te komen.
Gezien het technische karakter van het parcours en het bidon incident was ik toch erg tevreden over het resultaat. Waarschijnlijk heb ik teveel gedoseerd en was het beter geweest om mijn tempo op te leggen aan de andere deelnemers.
