Hier had ik al mijn zinnen op gezet. Hier had ik 6 periode van 6 veel voor gedaan en nog veel meer voor gelaten. Hier kon ik weken van tevoren mijn hartslag al met 20 slagen laten verhogen door alleen maar aan het wedstrijdverloop te denken.
Ploegentijdrit
Met 6 man starten en minimaal met 4 man finishen. Dat was de opdracht. De middelen waren een tijdrijhelm en een dicht achterwiel. Het weer was droog, de wind was sterk. De eerste halve ronde verliep goed, daarna draaide we tegen de wind in en werd het harken. Als je van kop af kwam, dan moest je maar zien aan te haken en was er geen plek meer in de waaier omdat de weg net wat te smal was voor 6 renners.
De wind in de zij was zo sterk dat we naar rechts of links leunden om toch rechtdoor te blijven vliegen. De wielen zorgden voor een vliegereffect en het voelde alsof je op het strand tegen de wind in hangt.
Na de bochten werd er sterk aangetrokken. Voor sommige iets te hard en er ontstond een breuk in de formatie. Dit gat is nog sterk dichtgereden maar uiteindelijk was het toch iets teveel van het goede en verloren we een renner. We zouden er nog 1 mogen missen maar voor het moraal was dit niet goed. De weg werd breder (of de groep smaller) waardoor we elkaar beter uit de wind konden houden.
Het groepsgevoel bij een anders zo individuele sport was sterk aanwezig. Ik wilde sparen voor het criterium van zondag maar ik was aan het afzien, aan het harken en aan het beulen. Uiteindelijk leverde het een 5e plaats op. Een mooie klassering. De 6e plek werd ingenomen door een team die net 1 seconde op ons had verloren.
Criterium
Veel water drinken, heel veel water drinken. Dat was de truc om zo snel mogelijk te herstellen van de inspanning van zaterdag. De benen voelde tijdens het inrijden erg sterk. Blijkbaar was ik hersteld van de tijdrit van zaterdag dus dat zou vandaag nog iets kunnen gaan worden ook.
Bij de start stond ik op de eerste rij. Ik wist van vorig jaar dat je achterin het peleton niet moest zitten. De groep werd op een lint getrokken en je zou jezelf na elke bocht elke keer weer op snelheid moeten brengen wat enorm veel energie kostte.
Ik zat op plek 2/3. Had overzicht, en deed geen kopwerk. Er ontstond al vrij snel een kopgroep van 2,3 renners. Er sprintte steeds meer renners naartoe en uiteindelijk sprong ook Joris van Dongen mee. Dit was voor mij het teken om te gaan, deze groep zou weleens weg kunnen blijven. Met een groep van 8 renners probeerden Joris en ik de boel te laten draaien. Werken voor elkaar en de voorsprong op het peleton uitbouwen. Dit ging aardig en toen we 44 seconden hadden vond ik mijn aandeel wel goed genoeg geweest. Ook zonder mij zouden we wegblijven. In het laatste wiel gingen we de bocht nieuwstraat-korte wagenstraat door. De renner voor me gleed hard onderuit en er was geen ontwijken aan. Mijn voorwiel kwam tot stilstand tegen zijn rug en ik werd over het stuur gelanceerd. Fiets oppakken, doorfietsen en achter de kopgroep aan.
De kopgroep bleef tempo rijden en ik reed er 3 rondes tevergeefs achteraan. Helemaal leeggereden nam ik me voor om in het peleton te gaan kijken of daar nog iets te organiseren viel. Helaas bleek dit niet het geval. Dit werd dus doorrijden voor het publiek en niet voor de prijzen.
D,n Brooy knalde met 4 man uit het peleton in de laatste paar rondes. Ik ging erachteraan maar werd afgestopt door de 4e. De andere 3 reden een soort van ploegentrijdrit en ik probeerde het gat te dichten. Helaas lukte dat, ondanks alle woede, weer net niet. Ik vroeg mezelf af hoeveel je van jezelf kon verwachten. Het antwoord op die vraag was dat het wel goed genoeg was geweest. De eindsprint liet ik voor wat het was en ik kwam als laatste over de streep.
Een grote teleurstelling. Geen loon naar werken, maar soms gebeuren je dingen waar je zelf geen invloed op hebt. Je kunt alleen maar vooruit kijken en weer toewerken naar je volgende wedstrijd.
